Zaterdag 27 juli Ramsen - Radolfszell ... 30 km

Het trajekt zou licht heuvelachtig zijn!!!!!
Dus niet.
Mirjam is regelmatig afgestapt en naar boven gelopen.

De wijze waarop: zie vrijdag.
Het weer is ons goed gezind sinds we op de fiets zijn gestapt, waardoor we gelukkig in korte broek en T-shirt kunnen fietsen en onze koffie- en lunchstops op terrassen kunnen plaatsvinden.
Omdat de dagafstanden niet schrikbarend lang zijn, kunnen we tijdens het fietsen en als we pauze houden uitgebreid genieten van de mooie omgeving waar we doorheen fietsen.
We waren vandaag weer vroeg in het hotel, dus hebben we onze tijd tot aan het diner doorgebracht met het schrijven van de vakantiekaarten.

Zondag 28 juli Radolfszell - Wollmatingen ... 28 km

Dit is al weer de 5e fietsdag.
Het schiet aardig op.
Het aantal te overbruggen kilometers is niet veel, maar dat is in dit geval niet zo erg.
Men fietst namelijk ook over het groente-eiland Reichenau en dat is een mooi stukje natuurgebied waar veel te zien is.

Daar hebben we een koffiepauze van een uur ingelast en zijn daarna doorgefietst naar het hotel.
Althans dat was de bedoeling, maar een lekke band gooide de plannen ietwat door me kander.
Door het droge, warme weer wilde het plakken niet lukken, zoals het zou moeten lukken.
Daardoor gebeurde het dat vlak voor aankomst bij het hotel de band weer was leeggelopen.
Maar omdat we toch vroeg waren, heeft Peter een nieuwe poging ondernomen en die lukte dus wel.
Toen zijn we weer op de fiets gestapt en hebben ook het bloemen-eiland Mainau bezocht.
Dit is een toeristisch eiland in het Bodenmeer, waar enkele objekten gemaakt van bloemen tentoon worden gesteld.

Maandag 29 juli Wollmatingen - Salem ... 25 km fietsen en 5 kilometer per boot

Allereerst gingen we richting Wallhausen.
Op dit punt konden we kiezen: of we gingen fietsend naar Überlingen of we namen hier de pont.
Als we gingen fietsen kwamen er nog eens 48 kilometer bij, waarvan de helft heuvelachtig was.
De keuze was natuurlijk snel gemaakt: We namen de pont.

Dit bleek achteraf een goede keuze te zijn geweest.
Toen we van de pont afkwamen, hebben we eerst wat aan onze coffeïneverslaving gedaan en zijn dus koffie gaan drinken.
En natuurlijk moest Mirjam weer overdrijven.
Ze bestelde een GROTE kop cappuchino.
Toen deze werd gebracht, bleek deze ongeveer net zo groot te zijn als het Bodenmeer zelf.
Boontje komt dus om z'n loontje; moet ze maar niet zo gulzig zijn.
Daarna ging de tocht weer verder.
Op zo'n 9 kilometer voor het einde kwamen we er achter, dat we vanaf dat punt moesten klimmen om bij het volgende hotel te komen.
Nou, ga er maar aan staan.
Hoe dat gegaan is heb ik volgens mij al een keer uitgelegd.
Aan het begin van de klim passeerden we een bezienswaardigheid (dat werd in ieder geval in de routebeschrijving verteld): een Roccocokerk (wat dat dan ook moge zijn) in het plaatsje Birnau.
Daar hebben we krachten opgedaan voor de rest van de klim.
Vraag me niet hoe we boven zijn gekomen, maar gekomen zijn we er.
En wat we daar tegenkwamen maakte al het gezwoeg weer goed.
Een mooi kasteel met een mooie tuin en veel gelegenheid om uit te rusten.