Reisverslag

Rond 9:00 uur waren we al in Schärding.
Daar moesten we ons melden bij Austria Radreisen, de organisator van de fietstocht.
Koffers afgegeven, plekje voor de auto gekregen en de fietstocht kon beginnen.
Langs de Inn (A) naar Passau (D) en vanaf daar de rechteroever (A) volgen langs de Donau.
Met de pont naar Obernzell (D) en de laatste grensovergang was aan de linkerkant van de Donau na Jochenstein.
In een Gasthof-Pension hadden we onze overnachting, pal gelegen aan de Donau.

Hoewel we elke dag genoten hebben van onze fietsomgeving, was deze etappe qua natuur één van de mooiste routes.
Het jaagpad slingerde zich langs de dicht begroeide hellingen, waar de Donau op zijn smalst is.
Halverwege de route staken we de Donau via een pontje over, zodat we de rechteroever gingen volgen.
We kwamen door oude stadjes, zoals Inzell en Aschach met mooie (koopmans)huizen met schitterende gevels.
Op het eind van de route hadden we een "afdaling" naar Linz.
Eén van de weinige keren, dat we op de Bundesstrasse moesten fietsen.
De rest van de Donau-Radweg was bijna altijd een jaagpad (fietspad) langs de Donau.

In de Donau zijn veel sluizen, we denken dat dat de reden is, waarom we zo weinig scheepvaart hebben gezien.
In Oostenrijk noemen ze de sluizen "Kraftwerk", bij elke sluis zat wel een elektriciteits-centrale.
Via het veer Enns-Mauthausen (bekend van het concentratiekamp) fietsten we langs de linkeroever via Mitterkirchen naar Grein.
Dit laatste gedeelte van de route, week iets van de Donau af en ging door een natuurgebied en door leuke landelijke dorpjes.

Een paar kilometer in z'n achteruit, zodat wij de brug bij Grein over konden.
Al fietsend op de rechteroever genoten we weer van de natuur, de zon en al het moois waar we langs kwamen.
Bij Ybbs wisselden we weer van oever en arriveerde we in Persenbeug- Gottsdorf.
Voordat we onze plaats van bestemming hadden bereikt, passeerden we nog enkele boerderijen, waar we toch op z’n minst wel enkele MILKA-koeien (paars of gelijk welke kleur dan ook) zouden tegenkomen. Dus niet.
In Marbach hadden we 2 mogelijkheden om ons 433 m. hoger gelegen hotel in Maria Taferl te bereiken:
- we konden opgehaald worden door een hotelbusje of
- 3 km naar boven klimmen.
We hebben voor de laatste gekozen en dat hebben we geweten.
Fietsen kon onmogelijk (veel te steil), dus puffend en zwetend hebben we onze fietsen in anderhalf uur naar boven geduwd.
Onze beloning bestond uit een schitterend uitzicht over de Donau met zijn achterland.
Zelfs onze hotelkamer had een balkonnetje aan de Donaukant.
Het plaatsje Maria Taferl is een bedevaartsoord, erg ingesteld op het toerisme.

Naar beneden ging het een stuk makkelijker, hoewel ... de handremmen van Mirjam haar fiets hielden het prima, maar mijn achteruittraprem begon een vreemd geluid en een nog vreemder luchtje te produceren.
Dus dan maar weer wandelen !
Via een veerpont naar Pörchlarn en toen verder naar Melk, bekend door het Benediktijner klooster, een imposant barok-gebouw.
Via Schönbühel en Mautern eindigde deze dag in Krems.

Dit traject kan alleen over de rechteroever bereden worden.
Wel weer goed letten op de bekende bordjes "Donau Radweg", want in deze omgeving kwamen we ook de "Weinviertelradweg" en de "Waldviertelradweg" tegen.
Beide zijn heuvelachtige fietsroutes, en daar zijn onze fietsen en wij niet op gebouwd.
Ook hier weer een afwisseling van omgeving, want we fietsten dwars door de wijngaarden.
Via Zwentendorf eindigde deze etappe in Tulln.
Aangezien wij hier tijdens lunchtijd arriveerden, werd besloten in het plaatsje wat te gaan eten.
Zo gezegd, zo gedaan.
In het plaatselijke eetcafé raakten we in gesprek met een ook daar vertoevende inwoner.
Nadat we uitgegeten en vooral uitgesproken waren, wilden we afrekenen.
En wat gebeurt er: we hoefden alleen maar het eten te betalen, de drankjes werden ons door de aardige Oostenrijker aangeboden.

Op de verjaardag van Mirjam fietsten we vanuit Tulln langs de sluis/centrale van Greifenstein en kwamen heel wat dagjesmensen uit Wenen tegen.
Via het rol-veer Klosterneubung de laatste keer de Donau over.
De laatste kilometers van de 370 km naar het hotel in Wenen vielen erg mee, want ook in deze stad konden we een heel stuk het Donau-kanaal volgen.
We hadden de hele middag nog de tijd om het mooie oude centrum te bekijken.
Hier kwamen we een Amerikaans echtpaar tegen, die we hebben geholpen met het nemen van een foto.
Van het één kwam het ander.
We raakten alweer in gesprek en geloof het of niet, zelfs nu werd er over Internetten gebabbeld en werd ons E-mail-adres gevraagd, zodat ze de foto die ik van hen had gemaakt over kon zenden.

's-Morgens hebben we in het "Riesenrad" in het Praterpark 65 meter boven de stad gehangen.
Om half twee werden wijzelf en onze fietsen opgehaald door een bus van Austria Radreisen, waarna we ons laatste tochtje door Wenen kregen, omdat de bus ook nog bij twee andere hotels "Donau-fietsers" op moest halen. Rond 18:00 uur werden we afgezet bij onze auto in Schärding.
In Zuid-Duitsland hebben we in Velburg (tussen Regensburg en Nürnberg) overnacht.